کیست یک پاکت بسته در زیر پوست است که با بعضی از انواع مایعات یا مواد دیگر پر شده است. کیست‌ها ممکن است درون بدن (مثلاً در تخمدان خانم‌ها) یا بیرون بدن، مثلاً زیر پوست تشکیل شوند. برآمدگی پوستی زیادی وجود دارند که در واقع کیست نیستند، گرچه برخی از افراد مانند کیست با آنها رفتار می‌کنند. این گره‌های سخت که در زیر پوست ظاهر می‌شوند، ممکن است در نتیجه‌ی سرطان باشند اما بیشتر آنها بی‌ضرر هستند. با این حال، کیست‌های سرطانی وجود دارند، بنابراین در صورت وجود هرگونه توده‌ی دردناک یا توده‌ای که اندازه‌ی آن بزرگ می‌شود، به پزشک مراجعه کنید. چگونگی درمان کیست به نوع کیست و این موضوع که آیا وجود آن شما را در هیچ زمینه‌ای محدود کرده است یا خیر، بستگی دارد.
ارزیابی پزشکی می‌تواند به کیست‌های شانه سود برساند، چه دارای علائم باشند چه نباشند. پزشک می‌تواند مطمئن شود که شما دارای کیست شانه هستید یا نه، شما را از نگرانی خارج کند و به تصمیم‌گیری درباره‌ی بهترین برنامه‌ی درمانی به شما کمک نماید. تا زمانی که کسی دارای آسیب چشم‌گیر نباشد، کیست‌های شانه به درمان اورژانسی نیازمند نیستند. چک شدن مرتب توسط پزشک عمومی یا متخصص در استخوان‌ها و مفاصل معمولاً به دریافت تشخیص و درمان برای بسیاری از کیست‌ها مانند غده‌ی لنفاوی و کیست‌های شانه‌ی پارالابرال منجر شود. پزشک با انجام روش های درمانی موثر از جمله فیزیوتراپی و تزریق اوزون می تواند در روند درمان و از بین بردن کیست های شانه نقش بسزایی داشته باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت با شماره تلفن های تماس حاصل فرمایید.
کیست پارابرال شانه
غالباً جراحت‌های کیستیک وجود دارند که در لابروم هر مفصلی در بدن ممکن است دیده شوند. این ضایعات کیستیک می‌توانند در حفره‌ی سینوویال مفصل رشد کرده و یا بر روی تاندون یا رباط مفصل رشد نمایند. از آنجا که این نوع از کیست‌ها بر روی لابروم (یا عضروف)ی که اطراف مفاصل وجود دارند یافت می‌شوند، به عنوان کیست‌های پارالابرال مورد اشاره قرار می‌گیرند. یک کیست پارالابرال بیشتر در میان ورزشکاران یا افراد ورزشی دیده می‌شوند. مفاصلی که به بیشترین حد درگیر این کیست‌ها هستند شامل مفصل ران یا شانه هستند که در ورزشکاران بیشتر از همه کشیده می‌شوند. کیست‌های پارالابرال ممکن است به صورت منفرد یا گروهی ظاهر شوند. علائم آنها معمولاً به اندازه و مکان این کیست‌ها بستگی دارد. سه نوع مختلف از کیست پارالابرال وجود دارد. اینها شامل کیست‌های سینوویال، کیست‌های گنگلیون و کیست‌های کاذب هستند. کیست‌های گنگلیون رایج‌ترین نوع از کیست‌های پارالابرال می‌باشند. معمولاً هر سه نوع کیست پارالابرال شامل کیسه‌های کوچک پر از مایع می‌باشند. برخی از این کیست‌ها ممکن است نسبتاً سخت‌تر باشند در حالی که برخی نرم هستند که این موضوع به درجه‌ی غلظت مایع درون کیست‌ها بستگی دارد.
کیست گنگلیون شانه
یک کیست گنگلیون یک توده‌ی پر از مایع است که در زیر پوست و در نزدیک تاندون یا مفصل قرار دارد. این کیست‌ها می‌توانند در هر مفصل از بدن رشد کنند اما رایج‌ترین وقوع این توده‌های تومور مانند در قسمت عقب (پشت) و قسمت کف مچ دست می‌باشد.
- دیگر مکان‌های آن شامل انگشت، کف دست، مچ، آرنج، شانه، ران، زانو، مچ پا و پا می‌باشد. کیست‌های گنگلیون معمولاً در میان بافت‌های عمقی به صورت یک کیست یا خوشه‌ای از کیست‌های کوچکی که با یک ساقه به هم متصل شده اند، تشکیل می‌شود.
- علت دقیق اینکه چرا یک کیست گنگلیون رشد می‌کند ناشناخته است با این حال، تصور می‌شود که این کیست زمانی تشکیل می‌شود که مایع روان‌کننده‌ی طبیعی مفصل (مایع سینوویال) نشت کرده باشد یا به سمت یک ساقه‌ی مشترک آمده باشد، که این اتفاق، مایع را درون یک کیسه ذخیره می‌کند. این مایع چسبنده و بیرنگ بوده و یک ماده ژله مانند می‌باشد. کیست‌های گنگلیون معمولاً بی‌ضرر و غیر سرطانی می‌باشند، با این حال، بسته به مکان و سایز گنگلیون، این کیست‌ها می‌توانند باعث ایجاد حساسیت و/ یا درد خفیف شوند.
- کیست‌های گنگلیون ممکن است کوچک یا بزرگ شوند و در برخی از موارد، حتی به طور کامل ناپدید شده و به احتمال کمی در آینده دوباره ظاهر شوند. این کیست‌ها غالباً به صورت برآمدگی‌های کوچک و صافی ظاهر می‌شند که نرم و گرد بوده و در برخی از مواقع در هنگام لمس، اسفنجی می‌باشند. سایز کلی کیست گنگلیون می‌تواند متفاوت باشد.
پزشکان چه معاینات و آزمایشاتی را برای تشخیص کیست شانه استفاده می‌کنند؟
غالباً یک معاینه‌ی فیزیکی تمام آن چیزی است که برای تشخیص کیست شانه مورد نیاز می‌باشد. بیشتر کیست‌های گنگلیون و پارالابرال دارای ترانس ایلومیناسیون هستند (اجازه می‌دهند که نور روشن از میان آنها عبور کند).
سونوگرافی
پزشک ممکن است با استفاده از یک سرنگ برای استخراج مقداری از مایع درون کیست (آسپیراسیون با سوزن) یا سونوگرافی، تصدیق تشخیص بیشتر را انجام دهد. سونوگرافی یک فرایند تصویربرداری است که شامل استفاده از امواج صوتی بوده و می‌تواند به ارزیابی توده برای مشاهده‌ی اینکه آیا از مایع پر شده (کیستیک است) یا جامد می‌باشد، کمک کند. سونوگرافی همچنین می‌تواند تعیین کند که آیا یک شریان یا رگ خونی باعث ایجاد توده شده اند یا خیر. مزیت‌های تشخیص سونوگرافی شامل این واقعیت است که این روش به صورت گسترده در دسترس بوده، سریع و نسبتاً ارزان است و یک روش تصویربرداری قابل اعتماد می‌باشد.
اشعه‌ی ایکس
اشعه‌ی ایکس دارای استفاده‌ی بسیار کمی در تشخیص گنگلیوس می‌باشند مگر اینکه ظن وجود یک شکستگی یا مشکل زیربنایی استخوان وجود داشته باشد.
- اگر توده جامد بوده یا شامل رگ (شریان) خونی باشد، پزشک فرد را نزد جراح دست می‌فرستد.
- آزمایش ام آر آی برای مشاهده‌ی مچ دست استفاده شده و در تشخیص کیست‌های گنگلیون کاربرد زیادی دارد. یک کاستی در این متد تشخیصی، هزینه‌ی فرایند آن می‌باشد.
درمان‌های کیست شانه
برخی از کیست‌های گنگلیون با گذشت زمان ناپدید می‌شوند در حالی که برخی دیگر بزرگتر شده و برخی دیگر بدون ایجاد مشکل باقی می‌مانند. برای تمامی برآمدگی‌های مرتبط با توده‌ی اندام‌های بالایی، مشورت با یک پزشک، شدیداً توصیه می‌شود. بر اساس مکان و میزان حساسیت و درد کیست، بیمار دارای گزینه‌های جراحی و غیر جراحی برای درمان کیست می‌باشد. اگر درد وجود نداشته باشد، ممکن است توصیه شود که هیچ کاری انجام نشود و توده مورد مراقبت قرار گیرد. اگر حساسیت و درد ایجاد شوند، آسپیراسیون کیست یا فرایند جراحی برای برداشتن ساقه‌ی مشترک و کیسه‌ها، مورد بحث قرار می‌گیرند.
آسپیراسیون
آسپیراسیون مفصل، به منظور برداشتن مایع اضافی از آن انجام می‌گیرد. این کار غالباً برای کاهش فشار و درد در مفصل، در صورتی که متورم باشد، استفاده می‌شود. این فرایند می‌تواند به خودی خود یا پیش از یک تزریق، انجام شود. به کار بردن این روش، به اطمینان از اینکه استروئید در تمامی مایع مفصل رقیق نشده است، کمک می‌کند.
- آسپیراسیون معمولاً فقط برای تظاهرات متوسط تا شدید استفاده می‌شود. این روش همیشه پیش از تزریق انجام نمی‌گیرد.
- آسپیراسیون مفصل همچنین می‌تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی به کار رود. مایع می‌تواند به آزمایشگاه فرستاده شود تا به تشخیص علت تورم مفصل کمک شود. این اطلاعات به درمان بالقوه‌ی مشکل زیربنایی، به جای تسکین علائم به تنهایی، کمک می‌کند.
- آسپیراسیون تورم را کاهش داده و فشار را کم می‌کند، با این حال، این احتمال هست که کیست دوباره ظاهر گردد.
تزریق کورتیزون
تزریق کورتیزون، تزریق کورتیزون استروئید، یک اصطلاح فراگیر برای تزریق نقطه‌ای از بدن، با استفاده از مشتقی از استروئید/ گلوکوکورتیکوئید و غالباً یک بی‌حسی موضعی می‌باشد. تزریق گلوکوکورتیکوئید و بی‌حسی موضعی به ناحیه‌ی درد می‌تواند در تسکین درد و التهاب کیست شانه بسیار مؤثر باشد. در برخی از موارد، این کار می‌تواند از درد ناشی از عود کردن کیست، جلوگیری کند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یکی از روش‌های مؤثر برای درمان کیست شانه و پیش‌گیری از عود کردن آنها پیش و پس از آسپیراسیون یا جراحی می‌باشد.
- فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش تورم و ناراحتی کمک کرده و با آموزش تمرین‌هایی برای افزایش قدرت، انعطاف‌پذیری و هماهنگی دست و بازیابی ماکزیموم بازه‌ی حرکتی برای شانه و بازو، از رخ دادن کیست‌ها در آینده جلوگیری کند. زمانی که این تمرین‌ها یاد گرفته شدند، می‌توانند در خانه انجام شوند.
- به این دلیل که فعالیت غالباً باعث می‌شود که کیست‌های گنگلیون بزرگ شوند، بنابراین افزایش فشار بر روی عصب‌ها، بی‌تحرک کردن مفصل با بریس یا اسپلیت مچ برای چند هفته، می‌توانند علائم را تسکین داده و به کوچک کردن کیست‌های گنگلیون کمک کنند.
- ماساژ آرام و مداوم نیز می‌تواند به حرکت کردن مایع به خارج از کیسه و کمک به کوچکتر کردن کیست منجر شود.
- طب سوزنی نیز می‌تواند به کاهش تنش و بهبود جریان خون و همچنین به متفرق کردن مایعات ضخیم و کاهش اندازه‌ی توده کمک نماید.
تزریق اوزون
اوزون گازی است که دارای سه اتم اکسیژن در مولکول خود می‌باشد. اکسیژن عادی که تنفس می‌کنید O2 است، به این معنی که دارای دو اتم اکسیژن در مولکول خود می‌باشد. ترکیب اتمی اکسیژن با O2 باعث ایجاد اوزون در اتمسفر می‌شود. برای مصارف پزشکی، اوزون با استفاده از ژنراتورهای اوزون تولید می‌شود، که شارژ الکتریکی را بر روی اکسیژن عبور می‌کنند و به این وسیله اوزونی تولید می‌کنند که O2 را به O3 تغییر می‌دهد. اوزون خاصیت ضد باکتری بالایی را نشان می‌دهد به این صورت که می‌تواند تقریباً بلافاصله عملاً تمامی ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها، کپک‌ها، سرطان و غیره را بکشد. اوزون می‌تواند تقریباً تمامی مواد شیمیایی ساخت بشر را اکسیده کند. اوزون کارهای بسیار زیادی را در بدن انجام می‌دهد.
عمل جراحی
جراحی شامل برداشتن کیست گنگلیون است. بسته به اندازه و مکان کیست گنگلیون، این جراحی می‌تواند به صورت سرپایی در مطب انجام گیرد. یک بی‌حسی موضعی یا بخشی می‌تواند بر اساس صحبت‌های بیمار با پزشک اعمال شود، یک برش کوچک ایجاد شده و کیست گنگلیون و ساقه‌ی مشترک آن شناسایی و برداشته می‌شود. سپس آن ناحیه بخیه زده شده و با پوششی مانند لفاف پوشانده می‌شود.
- بسته به شدت و مکان کیست، پس از جراحی ممکن است سختی و درد ظاهر شود. با این وجود، برداشتن کیست و استفاده از مفصل توصیه می‌گردد. برای پیش بردن بهبودی کامل، پزشکان اطلاعات لازم را به شما داده و برخی تمرینات حاصل را برای کمک به حرکت شما، ارائه می‌دهند.
- در برخی از موارد، ممکن است که کیست گنگلیون شما عود کند. با این حال، پس از انجام جراحی، امکان بازگشت کمتر می‌شود.
