آیا ناپایداری قدامی شانه درمانی به جز جراحی دارد؟
ناپایداری شانه بدان معنی است که مفصل شانه بیش از حد شل شده است و قادر به حرکت بیش از حد در محل خود می‌باشد. در برخی موارد، شانه ناپایدار یا لق در واقع از دایره حرکت خارج می‌شود. اگر شانه به طور کامل از محل خود خارج شده است، یعنی از هم پاشیده است و اگر درمان نشود، لق شدن شانه می‌تواند به آرتروز مفصل شانه منجر شود. فیزیوتراپی می‌تواند به رفع این مشکلات شانه در بسیاری از افراد کمک کند.
اگر بی ثباتی شانه بر زندگی شما تاثیر می‌گذارد، لطفا با یک متخصص ارتوپدی شانه مشورت کنید. صرف نظر از علت بی‌ثباتی شانه شما، پزشک حتما یک گزینه درمانی دارد که برای شما مناسب است. پزشکان پس از تشخیص عارضه ی ناپایداری شانه در بسیاری از افراد به کمک معاینات بالینی و تصویربرداری‌های لازم، بیمار را از روش‌های درمانی این آسیب آگاه می‌سازند. با انتخاب موثرترین روش‌های درمانی در لق بودن شانه‌ها، کمک بسیاری به درمان بیماران مبتلا به این عارضه می‌کند. از آنجایی که فیزیوتراپی در این مشکل نقش بسزایی دارد،این روش درمان انتخاب اول بسیاری از پزشکان از جمله می‌باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت با شماره تماس حاصل فرمایید.
چه چیزی باعث ناپایداری شانه می‌شود؟
شایع‌ترین علل ناپایداری شانه به شرح زیر است:
جابجایی یا در رفتگی شانه
لقی شانه اغلب به دنبال صدمه‌ای است که باعث در رفتگی می‌شود. این آسیب اولیه معمولا قابل توجه است و شانه باید درمان یابد. برای درمان، شانه باید به صورت دستی به محل اولیه خود بازگردانده شود. ممکن است شانه به حالت عادی برگردد، اما این اتصال اغلب ناپایدار است. رباط‌هایی که شانه را در محل خود نگه می‌دارند همراه با لابروم (لبه غضروف اطراف گلنوئید) ممکن است کشیده یا پاره شوند. این باعث می‌شود که آنها بیش از حد سست شوند، هنگامی که در موقعیت‌های خاصی حرکت می‌کنند. شانه بی‌ثبات می‌تواند حتی در فعالیت‌های عادی، منجر به تکرار جابجایی شود. بی‌ثباتی همچنین می‌تواند آسیب‌های شانه‌ای کمتری را ایجاد کند.
کشیده شدن شانه
در بعضی موارد بی ثباتی شانه می‌تواند بدون جابجایی قبلی رخ دهد. افرادی که حرکات شانه‌ای تکراری دارند، ممکن است به تدریج شانه آنها از کپسول مفصلی خارج شود. این امر به ویژه در ورزش‌هایی مانند کیک بوکسینگ، بیس بال، بازیکنان والیبال و شناگران معمول است. اگر کپسول مفصلی کشیده شود و عضلات شانه ضعیف شوند، کشکک شانه شروع به حرکت در داخل شانه می‌کند. در نهایت این می‌تواند باعث تحریک و درد شانه شود.
مشکلات ژنتیکی
یک مشکل ژنتیکی در بافت همبند بدن می‌تواند منجر به ایجاد رباط‌های بیش از حد الاستیک شود. هنگامیکه رباط‌ها به راحتی انعطاف دارند، ممکن است بتوانند مفاصل را در محل خود نگهداری کنند. تمام مفاصل بدن ممکن است خیلی سست باشند. بعضی از مفاصل مانند شانه ممکن است به راحتی جا به جا شوند. افرادی که گه‌گاه به این وضعیت دچار می‌شوند به عنوان دو مفصلی شناخته می‌شوند.
ناپایداری یا لقی شانه چه مشكلاتی را ایجاد می‌کند؟
ناپایداری مزمن شانه باعث چندین عارضه می‌شود. سوزش مکرر یکی از آنها است. در ناحیه در زیر شکمی شانه، ممکن است در موقعیت‌های خاصی لغزش (زیر جلدی) داشته باشد، و شانه ممکن است احساس سستی کند. این معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که دست بالای سر بلند شود، مثلا هنگام پرتاب شی یا حرکاتی مشابه با آن. حرکت دادن شانه معمولا باعث احساس درد شانه می‌شود، مانند اینکه چیزی روی شانه می‌افتد یا خم می‌شود. با گذشت زمان، ممکن است از شانه‌ها کمتر استفاده کنید که موجب در رفتگی مفصل استخوانی نشود. شانه ممکن است خیلی سست شود که اغلب شروع به جابجایی می‌کند. این می‌تواند یک مشکل واقعی باشد، به ویژه اگر شما نمی‌توانید آن را در محل خود ثابت کنید و هر بار پس از آسیب دیدگی به اتاق اورژانس می‌روید. نشانه شكستگی شانه معمولا بسیار واضح است. آسیب بسیار دردناک است و شانه به نظر غیر طبیعی می‌رسد. هرگونه حرکات شانه‌ای باعث درد شدید می‌شود. یک شانه در رفته می‌تواند به اعصاب اطراف مفصل شانه، آسیب برساند.
آزمایشاتی که پزشک انجام می‌دهد
دکتر شما ناپایداری قدامی شانه را به طور عمده از طریق سابقه پزشکی و امتحان فیزیکی تشخیص می‌دهد. سابقه پزشکی شامل سوالات بسیاری مربوط به آسیب‌های شانه‌ای در گذشته، دردهای مربوط به شانه شما و راه‌هایی است که علائم آن بر فعالیت‌های شما تاثیر می‌گذارند. پزشک شما ممکن است یک آزمایش اشعه ایکس را تجویز کند. اشعه ایکس می‌تواند به تایید اینکه شانه‌های شما در گذشته دچار در رفتگی شده یا مجروح شده‌اند، کمک کند. اگر پزشک شما درباره تشخیص مطمئن نیست، ممکن است نیاز به آزمایش‌های بیشتری داشته باشید. یک جراح ممکن است نیاز به بررسی شانه شما با استفاده از آرتروسکوپی داشته باشد، در حالی که شما تحت بیهوشی عمومی هستید. هنگامی که شما به دلیل درد شانه به نزد دکتر بروید، برای بررسی احتمال شکستگی، عکس برداری با اشعه ایکس لازم است. اشعه ایکس معمولا بعد از اینکه شانه به مفصل باز می‌گردد نیز انجام می‌شود. و این اجازه را می‌دهد تا دکتر شما مطمئن شود که مفصل در جای خود قرار دارد.
درمان ناپایداری مفصل شانه
گزینه‌های درمانی در دسترس برای ناپایداری شانه می‌توانند از درمان اولیه ساده تا عمل جراحی متفاوت باشند.
درمان اولیه
هدف اول پزشک شما کمک به کنترل درد و التهاب است. درمان اولیه برای کنترل درد معمولا شامل استراحت و داروهای ضد التهابی مانند آسپرین یا ایبوپروفن است. پزشک شما ممکن است تزریق کورتیزون را نیز پیشنهاد کند، اگر دچار درد شدید و التهاب در ناحیه شانه باشید، کورتیزون یک دارو ضد التهابی قوی است.
فیزیوتراپی یا کار درمانی
احتمالا پزشک شما فیزیوتراپ یا کارآموزی را به طور مستقیم برای برنامه توانبخشی شما مستقر خواهد کرد. در ابتدا، بیماران روش‌هایی برای جلوگیری از موقعیت و فعالیت‌هایی که شانه را در معرض خطر بیشتر آسیب یا جابجایی قرار می‌دهند، آموزش می‌بینند. برای ورزشکاران ممکن است یک بند یا آستین مخصوص برای جلوگیری از حرکت شانه به شیوه‌ای که به آن فشار وارد می‌شود، توصیه شود.
- فیزیوتراپ شما ممکن است برای کاهش درد و التهاب از کمپرس گرم یا یخ استفاده کند.
- درمان دست و انواع تمرین‌های مختلف برای بهبود دامنه حرکات شانه و مفاصل و عضلات اطراف آن استفاده می‌شود.
- بعدها تمرینات تقویتی را برای بهبود قدرت و کنترل مفصل ساعد و عضلات ساعد انجام خواهید داد.
- دکتر شما به شما کمک خواهد کرد تا این عضلات را دوباره بازسازی کنید. این باعث بهبود ثبات شانه و کمک به هماهنگی شانه شما خواهد شد.
- ممکن است به مدت 6 تا 8 هفته به دوره درمان نیاز داشته باشید. اکثر بیماران قادر به بازگشت به فعالیت‌های خود با استفاده از بازوی خود پس از طی این مدت زمانی هستند.
جراحی
اگر برنامه درمانی شما پس از طی یک دوره زمانی، شانه شما را تثبیت نکند، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. انواع مختلفی از عمل‌های شانه وجود دارد که در گذشته برای رشد و تثبیت شانه‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. تقریبا تمام این جراحی‌ها تلاش می‌کنند که لیگامان‌ها را منعطف‌تر کنند. لیگامان یا رباط‌های منعطف معمولا در قسمت جلو یا پایین کپسول شانه قرار دارند. جراحی‌های مختلف بر روی شانه در طول دو دهه گذشته به طور چشمگیری بهبود یافته و پیشرفت داشته است. بسیاری از رویه‌هایی که در گذشته مرسوم بودند، امروزه کاملا کنار گذاشته شده‌اند. امروزه، جراحی که برای تثبیت یک شانه ناپایدار انجام می‌شود، معمولا با استفاده از آرتروسکوپی انجام می‌شود.
درمان در رفتگی شانه
برای ترمیم و درمان با استفاده از روش آرتروسکوپ، چند قطعه کوچک برای قرار دادن آرتروسکوپ و ابزارهای خاص مورد نیاز برای تکمیل این روش، ساخته شده‌اند. این برش‌ها کوچک هستند، و معمولا حدود یک چهارم اینچ طول دارند. ممکن است لازم باشد سه یا چهار برش در اطراف شانه ایجاد شود تا اجازه دهد که آرتروسکوپ به نقاط مختلف منتقل شود تا نواحی مختلف شانه را ببیند. یک لوله پلاستیکی کوچک یا فلزی به داخل شانه وارد می‌شود و با یک لوله پلاستیکی استریل به یک پمپ مخصوص متصل می‌شود. لوله کوچک دیگر اجازه می‌دهد تا مایع از مفصل شانه برداشته شود. این پمپ به طور مداوم مفصل شانه را با مایع استریل آب نمک پر می‌کند. این جریان دائمی مایع از طریق مفصل را متورم می‌کند و هر گونه خون و ماده باقی مانده از مفصل را همانند جراحی، شستشو می‌دهد. ابزارهای کوچک زیادی وجود دارد که مخصوص جراحی مفصل طراحی شده‌اند. بعضی از این ابزارها برای حذف بافت‌های پاره شده و دژنراتیو مورد استفاده قرار می‌گیرند. بعضی دیگر از این ابزارها ذرات بافتی را از بین می‌برند و سپس آنها را خارج می‌کنند. برخی دیگر طوری طراحی شده‌اند تا بافت استخوانی را از بین ببرند و از مفصل خارج کنند. این ابزارها برای حذف هر گونه اسپور استخوانی که در تاندون‌های شانه رشد می‌کنند و سطح زیر آکرومیون و اتصال AC را اشغال می‌کنند، ساخته شده‌اند. هنگامی که هر بافت و اسپور استخوانی دژنراتیو، حذف می‌شوند، رباط پاره شده که اتصال شانه به استخوان اطراف مفصل شانه را به عهده داشت را مجدا متصل می‌کنند، برای این منظور دستگاه‌های ویژه‌ای طراحی شده‌اند تا این رباط‌ها را مجددا متصل کنند. این دستگاه‌ها ساتور انکور نامیده می‌شوند.
تغییر شکل کپسول
جراحی دیگری برای سفت کردن مفصل، روشی است که به نام کپسول شیفت نامیده می‌شود. پوشش هر مفصل، کپسول مفصلی نامیده می‌شود. کپسول مفصلی کیسه‌ای است که متصل کننده لیگامان‌ها و بافت همبند اطراف مفصل است. مفصل شانه دارای یک کپسول مفصلی بزرگ است که مورد نیاز است تا مفصل بتواند در چنین مقیاس وسیعی حرکت کند. این روش همچنین می‌تواند با استفاده از آرتروسکوپی انجام شود. در جراح بافت مقابل کپسول کوبیده می‌شود و آنها را با هم ترکیب می‌کند. این شبیه به زمانی است که یک خیاط دو پارچه را روی هم قرار داده و آنها را به هم می‌دوزد. هنگامی که درجه تنگی مناسب به دست آمد، جراح با استفاده از بخیه و ساتور انکور کپسول مفصل را در موقعیت مناسب قرار می‌دهد.
پس از درمان چه باید کرد؟
توانبخشی بعد از عمل پیچیده‌تر است. به احتمال زیاد یک آتل گردنی برای پشتیبانی و حفظ شانه برای یک تا چهار هفته بعد از عمل استفاده می‌شود. یک پزشک فیزیوتراپ یا متخصص می‌تواند برنامه بهبودی شما را هدایت کند. بسته به روش جراحی، شما احتمالا باید در جلسات درمانی به مدت دو تا چهار ماه شرکت کنید. شما باید انتظار این را داشته باشید که بهبودی کامل تا شش ماه طول بکشد.
- اولین جلسات درمان چندگانه بر روی کنترل درد و تورم پس از جراحی تمرکز می‌کنند.
- درمان‌های تحریکی با استفاده از یخ و برق، ممکن است کمک کند. درمانگر شما همچنین ممکن است از ماساژ و سایر روش‌ها برای کاهش اسپاسم عضلانی و درد استفاده کند.
- درمان پس از جراحی شانه به آرامی انجام می‌شود. محدوده حرکتی تمرینات به زودی بعد از عمل جراحی آغاز می‌شود، اما درمانگران محتاط از انجام ورزش‌هایی در امتداد قسمت جلوی کپسول به مدت شش تا هشت هفته اول، جلوگیری می‌کنند. این برنامه به تدریج به کشش و تقویت فعال شانه کمک می‌کند.
- درمان پس از جراحی که در آن عضلات جلوی شانه بریده شده‌اند، حتی کاهش می‌یابد. تمرینات با حرکات غیر فعال‌تر آغاز می‌شود. در طی تمرینات غیرفعال، مفصل شانه شما حرکت می‌کند، اما عضلات شما آرام‌تر می‌شوند. درمانگر شما به آرامی حرکات را افزایش می‌دهد و به تدریج بازوی شما را باز می‌کند. ممکن است به شما آموزش داده شود که چگونه تمرینات غیر فعال را در خانه انجام دهید.
- درمان فعال سه تا چهار هفته پس از جراحی آغاز می‌شود. شما از قدرت عضلانی خود در تمرینات فعال حرکتی استفاده می‌کنید. شما ممکن است تمرینات تقویت ایزومتریک را نیز شروع کنید. در این تمرینات، عضلات بدون آسیب رساندن به بافت‌ها، بهبود می‌یابند.
- در حدود شش هفته شما شروع به تقویت و فعالیت بیشتری می‌کنید. تمرینات شما، تمرکز بر بهبود قدرت و کنترل عضلات کاف روتاتور و عضلات اطراف تیغه شانه است. درمانگرتان به شما کمک خواهد کرد تا این عضلات را دوباره بازسازی کنید. این کمک می‌کند تا شانه خود را به آرامی در تمام جهات برای فعالیت‌های مورد نیازتان حرکت دهید.
در هفته دهم شما تمرینات تقویتی بیشتری را شروع خواهید کرد. این تمرین‌ها بر بهبود قدرت و کنترل عضلات کاف روتاتور تمرکز می‌کنند. عضلات قوی کرات روتاتور کمک می‌کنند که کشکک شانه به صورت محکم در گلنوئید نگه داشته شوند تا ثبات شانه را بهبود ببخشند.
"کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است"