بورسیت شانه (تورم مفصل بورسا)با فیزیوتراپی و توانبخشی پس از جراحی

بورسیت شانه (سندروم اینپنجمنت یا گیر افتادگی شانه) زمانی رخ می دهد که بین قسمت بالای بازو و سر شانه دچار ورم و قرمزی می شود. در بین این استخوان ها، تاندون های روتاتور کاف و کیسه پر شده با مایع به نام بورسا قرار دارد که از تاندون ها محافظت می کند. بطور طبیعی ، این تاندون ها به راحتی در این فضا می لغزند. در بعضی از افراد، این فضا برای حرکت طبیعی خیلی باریک است و باعث ناراحتی و خراش تاندون ها و بورسا شده و منجر به التهاب آنها می شود. این التهاب باعث می شود که تاندون ها و بورسا متورم شده ، و این فضا را برای حرکت کوچک تر کند. سرانجام این فضا برای تاندون ها و بورسا بسیار باریک می شود. هر زمان که آنها حرکت می کنند، بین استخوان ها فشرده شده که به این حالت اینپنجمنت بورسیت مفصل شانه می گویند.

علت بورسیت شانه چیست ؟

---

شایع ترین علت بورسیت شانه آسیب یا استفاده بیش از حد از شانه است. عفونت نیز ممکن است از علت های آن باشد. بورسیت همچنین می تواند با مشکلات دیگری مرتبط باشد. این مشکلات شامل آرتروز ، نقرس، التهاب تاندون، دیابت، و بیماری تیروئید است. در بسیاری از افرادی که با این مشکل درگیر هستند، شکل استخوان ها به گونه ای است که فضای کمتری نسبت به این استخوان ها در دیگر افراد دارد. حتی ضخیم شدن تاندون ها یا بورس شانه می تواند باعث ایجاد علائم شود.

علائم بورسیت شانه چیست ؟

---

اغلب یک آسیب اولیه منجر به التهاب می شود. بعد از آن، این مشکل می تواند به وضعیت وخیم تری تبدیل شود. این التهاب باعث ضخیم شدن تاندون ها و بورس شانه می شود و فضای بیشتری را اشغال می کند و بیشتر از قبل به تاندون ها و بورس فشار وارد می شود. در این حالت، التهاب بیشتر شده و ضخامت تاندون ها و بورس شانه افزایش می یابد و اینکار ادامه می یابد.

بورسیت شانه  چگونه تشخیص داده می شود ؟

---

علاوه بر سابقه پزشکی و معاینات فیزیکی ، آزمایشات تشخیصی برای بورسیت مفصل شانه می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اشعه ایکس:یک آزمایش تشخیصی که از تابش انرژی الکترمغناطیسی استفاده می کند تا تصاویری از بافت های داخلی، استخوان ها یا اندام ها تهیه کند.
• تصاویر رزونانس مغناطیسی :یک آزمایش تصویری که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، رادیوفرکانسی و کامپیوتر برای تصاویری با جزییات بیشتر از اندام ها و ساختار داخلی بدن فراهم می کند.
• سونوگرافی:یک آزمایش تصوریری است که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای دیدن اندام ها وبافت های داخلی بدن استفاده می کند.
• اسپیریشن: روشی که شامل استفاده از یک سوزن نازک است تا مقداری از مایع داخل ورم بورس شانه را برداشته و وجود عفونت یا نقرس را که ممکن است علت بورسیت باشد، بررسی شود.
• آزمایش خون:آزمایش خون ممکن است انجام شود تا احتمال دیگر بیماری ها تایید یا رد شود.

روش های درمانی برای بورسیت مفصل شانه

---

اگر به دنبال روش های درمانی برای کاهش درد بورسیت مفصل شانه هستید، پزشک معمولاً درمان های زیر را پیشنهاد می دهد:

داروی ضد التهاب

 

یک روش درمانی دارو است، به عبارت دیگر مصرف مسکن می باشد. می توانید از داروهای ضد التهاب استفاده کنید که بهتر از مصرف پاراستامول است، زیرا داروی ضد التهاب بروی این ناحیه اثر می گذارد. اگر درد برطرف شود که شما بهبود خواهید یافت. اما اگر بعد از چند هفته برطرف نشود، پس مشکل جدی تر بیومکانیکی وجود دارد که نیاز به درمان دارد. این شرایطی است که فیزیوتراپی می تواند کمک کننده باشد.

تزریق کورتیزون

عملکرد تزریق کورتیزون شبیه به داروی ضد التهاب است و باعث کاهش التهاب می شود. اما هنگامی که شما یک داروی خوراکی ضد التهاب مصرف می کنید به تمام قسمت های بدن رفته و در هرجا تاثیر کمی برجا می گذارد. اما تزریق  موضعی تر است. اگر فردی واقعا بورسیت شانه داشته باشد و همه درد او به دلیل التهاب بورسیت است، احتمال زیادی وجود دارد که تزریق برای او مؤثر باشد. اما اگر در وهله اول متوجه علت آن نشوید، پس از مدتی ممکن است این مشکل دوباره رخ دهد. کورتیزون معمولاً علائم را بطور موقتی برطرف می کند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می تواند به سه مرحله تقسیم شود: کاهش درد، محدوده حرکتی و تقویت و بهبود. هر مرحله متقابلا منحصر به فرد نیست؛بلکه همه آنها ماهیت مشترک دارند. ترکیبی از درمان دستی   شامل آزاد کردن/ ماساژ بافت نرم، طب سوزنی ، تکنیک های تحرک شانه و ستون فقرات و ورزش های توانبخشی مورد نیاز است. فیزیوتراپ ممکن است استفاده از بریس برای محافظت از شانه را پیشنهاد دهد، و در این موارد، فرد در هنگام انجام فعالیت های فیزیکی پر خطر از بریس استفاده می کند.

پرولوزون تراپی

پرولوزون تراپی شامل اوزون (که یکی از اشکال اکسیژن می باشد و زمانی که در بدن شماست به اکسیژن O2 تبدیل می شود) و مواد مغذی است که در داخل و اطراف رباط، جایی که به استخوان متصل است، تزریق می شود. آن ناحیه اکنون دارای خون، اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز می باشد. همچنین این درمان تولید و فعالیت فیبروبلاست ها و کاندروبلاست ها را تحریک می کند. این سلول ها که کلاژن و غضروف بیشتری در بدن تولید می کنند که برای ترمیم رباط ها و مفاصل آسیب دیده مورد نیاز است. و این کار قدرت فعالیت ترمیمی سلول ها را افزایش می دهد و بافت های آسیب دیده را محکم می کند، آن ناحیه را ثابت کرده و علت ایجاد درد را از بین می برد.

پی آر پی تراپی

پلاسمای غنی از پلاکت یا پی آرپی، یک روش درمانی غیر جراحی است که برای درمان آسیب های روتیتر کاف و درد شانه توصیه می شود. در این روش، به جای بریدن بافت یا تزریق استروئید، از پی آرپی درمانی استفاده می شود. در ابتدا، از بیمار خون گرفته می شود و سپس با استفاده از تکنیک استریل، پلاسمای غنی از پلاکت جدا می شود. این پلاکت ها شامل فاکتورهای رشد، سیتوکین ها و پروتئین های مهمی هستند که با تزریق به محل درد، باعث تحریک بازسازی و بهبود بافت می شوند. سپس، پی آرپی به ناحیه بورس شانه یا بافت آسیب دیده تزریق می شود. سلول های سفید خون به این ناحیه می روند و بافت های آسیب دیده را از بین می برند. در این فرآیند، یک ماتریکس پروتئینی شکل می گیرد که بافت جدید به آن متصل می شود. فیبروبلاست ها نیز رشته های کلاژن جدید و قوی را تولید کرده و تاندون ها، رباط ها و غضروف آسیب دیده را بازسازی می کنند. همچنین، سلول های بنیادی نیز در این فرآیند به کار گرفته می شوند و به هر نیازی که سلول های بافت برای بهبودی دارند، تبدیل می شوند.

آرتروسکوپی شانه

هنگامی که روش های غیر جراحی نتواند درد را کاهش دهد، پزشک روش جراحی را پیشنهاد می دهد. در این روش کیسه بورس متورم و عفونی شده (بورسکتومی) برداشته می شود. بعد از برداشتن بورس آسیب دیده، یک کیسه جدید در همان قسمت ایجاد می شود. برخی از پزشکان معمولاً بورسکتومی آرتروسکوپی را انجام می دهند. زمانی که زخم بهبود یافت، نتیجه جراحی، عملکرد طبیعی شانه می باشد. در نتیجه، پزشک ممکن است برای تقویت و رفع اختلال در عضلات  در آن ناحیه و بهبود حرکت شانه، درخواست فیزیوتراپی بدهد.اگر بورسیت به دلیل تاندون روتیتر کاف ایجاد شده باشد، تاندون ترمیم خواهد شد. کاهش فشار ساب اکرومینال (آکرومیوپلاستی) یک گزینه دیگر درمانی است، که در آن بخشی از اکرومین برداشته می شود تا فضای کافی به بافت نرم داخل مجوعه شانه بدهد.  با این حال، محققان بیان می کنند که بهبودی بورسکتومی آسان تر و کمتر تهاجمی است.

توانبخشی بعد از جراحی

مرحله توانبخشی برای بهبود تحرک مفصل شانه و کشش عضلات آن تمرکز دارد. این مرحله شامل انجام ورزش های فعال و غیر فعال است که بهبود محدوده حرکت شانه را هدف قرار می‌دهد. بر اساس تحقیقات انجام شده، ورزش های تقویت کننده عضلات روتیتر کاف می‌تواند به ترمیم و استحکام مفصل شانه کمک کند. با این حال، قبل از انجام ورزش های سنگین یا ضد جاذبه، باید ابتدا بافت های عضله آسیب دیده بهبود یابند. متأسفانه، اگر بیمار بلافاصله پس از پایان برنامه توانبخشی به سر کار یا فعالیت های روزانه خود بازگردد، ممکن است بورسیت دوباره رخ دهد. برای جلوگیری از بازگشت بورسیت شانه، بهتر است با یک فیزیوتراپیست یا درمانگر شغلی درباره ورزش های مناسب، از جمله حالت مناسب بدن و تغییرات لازم، مشورت کنید.

ورزش  کششی و حرکات اصلاحی  بورسیت شانه 

برای انجام این ورزش :

• آرنج بازوی آسیب دیده را با دست دیگر نگه دارید.
• از دست خود استفاده کرده و بازوی آسیب دیده را به آرامی به سمت بالا ببرید. در طول پشت شانه آسیب دیده کمی احساس کشش خواهید داشت.
• به مدت حداقل ۱۵ تا ۳۰ ثانیه در این حالت بمانید. سپس به آرامی بازو را پایین بیاورید.
• این حرکت را ۲ تا ۴ بار انجام دهید.

کشش تا پشت

 

 

پزشک یا فیزیوتراپ ممکن است از شما بخواهد  برای انجام این کشش، تا زمانی که بیشتر محدوده حرکتی و قدرت خود را بازیافتید، صبر کنید. می توانید این حرکت را با روش های مختلف انجام دهید. هرکدام از این کشش ها را حداقل ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید و هر حرکت را ۲ تا ۴ بار تکرار کنید.

• دست خود را در جیب پشت خود قرار دهید. مدتی آنرا در آنجا نگه داشته تا شانه شما کاملا کش بیاید.
• با دست دیگر خود، مچ بازوی آسیب دیده (کف دست به سمت بیرون) را از پشت سر بگیرید .به آرامی بازو را به سمت بالا بکشید  تا شانه کش بیاید.
• در حرکت بعدی ، یک حوله را روی شانه دیگر خود قرار دهید. دست بازوی آسیب دیده را در پشت سر خود قرار دهید. اکنون انتهای حوله را بگیرید.
• با دست دیگر انتهای جلویی حوله را در جلو بدن بگیرید.
• به آهستگی انتهای جلوی حوله را بکشید. اینکار باعث می شود که دست شما از پشت دور شده و کشش شانه را احساس کنید.

کشش روی سر

 

برای انجام این ورزش :

• با فاصله یک طول بازو از یک سطح سخت ایستاده و آنرا بگیرید. می توانید از کانتر یا اپن آشپزخانه، دستگیره در یا پشت یک صندلی محکم استفاده کنید.
• در حالی که زانوهای خود را کمی خم کرده اید، به جلو خم شوید در حالی که بازوهای شما کاملاً صاف است. بالا تنه خود را پایین آورده و اجازه دهید که شانه ها کشیده شوند.
• تا جایی که شانه ها قادر به کشش بیشتر هستند، می توانید یک یا دو قدم به سمت عقب بردارید.
• به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه در این حالت بمانید. سپس ایستاده و بدن را شل کنید. اگر در طول کشش به سمت عقب رفته اید، به جلو بیاید تا بتوانید دست هایتان را به سطح سخت بگیرید.
• این حرکت را ۲ تا ۴ بار انجام دهید.

تمرین عضله باز کننده (اکستنسور) و خم کننده (فلکسور) شانه

 

توجه داشته باشید: این تمرینات ایزومتریک است. به این معنی که شما عضلات را بدون حرکت دادن آنها منقبض می کنید.

• فشار به جلو (خم کردن): با فاصله ۱۵ سانتی متر یا کمی کمتر،در مقابل یک دیوار یا چهارچوب در بیاستید. بازوی آسیب دیده خود را در مقابل بدن خود بگیرید. دست خود را مشت کنید در حالی که انگشت شست را روی آنها قرار می دهید. سپس به آرامی دست خود را به سمت دیوار فشار دهید و حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد از قدرت بدنی خود را بکار بگیرید. اجازه ندهید که بدن شما در زمان فشار به دیوار، به سمت عقب برود. به مدت ۶ ثانیه این کار را انجام دهید. چند ثانیه استراحت کنید و این ورزش را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید.
• فشار به عقب (باز کردن): در حالی که پشت خود را به سمت دیوار قرار داده اید، بیاستید. بالای بازوی شما باید در مقابل دیوار باشد در حالی که آرنج تان ۹۰ درجه خم شده است(دست شما صاف جلویتان باشد). آرنج خود را به آرامی و با ۲۵ تا ۵۰ درصد نیروی خود، به دیوار فشار دهید. اجازه ندهید که در هنگام فشار دادن ، بدن تان به سمت جلو حرکت کند. به مدت ۶ ثانیه اینکار را انجام داده و بعد چند ثانیه استراحت کنید. این حرکت را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید.

تمرین تقویت روتیتر داخلی

 

• برای شروع یک کش ورزشی را به دستگیره در گره بزنید. می توانید از لوله جراحی یا تراباند استفاده کنید.
• در حالی که شانه هایتان راحت باشد، نشسته یا بیاستید و آرنج شما ۹۰ درجه خم باشد. بالای بازو باید کاملاً در کنار شما قرار بگیرد. یک حوله رول شده را بین آرنج و بدن تان قرار دهید تا راحت باشید. این کار کمک می کند تا بازوی شما در کنار بدن تان قرار بگیرد.
• با دستی که بازوی آن آسیب دیده، انتهای بند کشی را بگیرید.
• به آهستگی ساعد خود را به سمت بدن تان بچرخانیدتا زمانی که ساعد به شکم شما برسد. به آرامی آن را به جای خود برگردانید.
• آرنج و بالای بازوی خود را محکم در مقابل حوله یا کنار خود نگه دارید.
• این ورزش را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید.